Afscheid nemen bestaat niet... en toch moet je het soms doen!
En dan doe je dat liefst op een persoonlijke manier,
omdat die persoon die je zo graag gezien hebt dat ook verdient.
Gelukkig maak je dit proces niet alle dagen mee,
maar dan wil je graag dat iemand jou bijstaat,
naar je luistert en je begrijpt, aanvoelt wat jij nodig hebt,
met jou naar woorden zoekt voor iets waar eigenlijk geen woorden voor zijn!
Ieder mens zijn verdriet, herinneringen en gemis,
ieder verhaal uniek!
In 2000 moest ik afscheid nemen van mijn mama die nog maar 47 jaar was,
veel te vroeg en na een korte ongelijke strijd tegen kanker.
Ik wou voor haar een heel persoonlijk afscheid...
om nooit te vergeten
want zij was mijn mama, uniek en onvergetelijk.
Ik begeleidde het afscheid van mijn mama en dat moment bijna 20 jaar geleden
was het moment waarop het allemaal begonnen is.
Met veel dankbaarheid voor het vertrouwen vind je hier enkele verhalen
van afscheidsceremonies en rituelen die ik mocht begeleiden:
